ΟΙ ΠΙΡΟΓΙΕΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

«Γυναίκα;» «Στοιχειό;» «Πνεύμα;» «Όλα αυτά μαζί. Μάγισσα. Πουλί. Αρκούδα. Ψάρι. Λύκαινα. Γυναίκα. Θύελλα. Με μια απίστευτη ιστορία.» «Πες μας την επιτέλους…Πες την μας» αδημονούσαν οι αρχηγοί κι ο Σιρχάν χάρηκε που αποφάσισε να μιλήσει. Γιατί επιτέλους, θα μοιραζόταν την βαριά κληρονομιά Η μάνα-Ιάνα τραβά το κορίτσι ανάμεσα στα πόδια της και το φιλά σταυρωτά. «Μη φοβάσαι τίποτα» λέει «Γιατί δεν πρέπει να φοβάμαι;» ρωτά η μικρή. «Επειδή τίποτα δεν είναι άξιο φόβου» απαντά η μάνα. «Ούτε ο θάνατος;» ξαναρωτά. «Ούτε ο θάνατος» «Μα γιατί; Δεν καταλαβαίνω. Οι Ανθρώποι όλοι γιατί κλαίνε σαν πεθαίνουν οι δικοί τους;» «Επειδή δεν ξέρουν. Δεν ξέρουν πως θάνατος, λέγεται μια αλλιώτικη ζωή.» «Ώστε υπάρχουν δυο ζωές;» θαύμασε η Σάναμα. «Τρεις. Τρεις ζωές υπάρχουν. Η ζωή που ξέρουμε. Ο θάνατος ο οποίος είναι η ζωή που αγνοούμε. Και ο Έρωτας. Η Σάναμα είναι η δύναμη, που γυρνάει και κλώθει την αγάπη στα στρατόπεδα του μίσους, σπέρνει την αγάπη που σαν ψηλώσει παίρνει το μπόι των άστρων διαπερνά τα Βασίλεια και τις ψυχές Ότι πυρώνει είναι έρωτας είναι η μυσταγωγία της αγάπης το θαύμα που δεν είναι θαύμα. Μύστης μυστήριος, δημιουργός, τοξευτής στενή οπή η Σάναμα ο Άμανας κι ο μύθος τους ένα παραμύθι με διδαχές, διάχρονα εγχειρίδια που χύνονται ακόμα στο Δέλτα του ποταμού Κατζίρ Κάθε χρόνο την ίδια μέρα και ώρα, άνοιγε και διάβαζε αυτές τις γραμμές. Κάποτε θα βρουν τρόπο να περάσουν από μια χαραμάδα μέσα στην ψυχή σου και τότε όλα θα αποκτήσουν άλλο νόημα.