ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Οι ήρωες του έργου είναι τα μέλη μιας οικογένειας που έχουν συγκεντρωθεί να γιορτάσουν τα γενέθλια του μικρότερου γιου τους. Συζητούν, αλληλεπιδρούν αλλά επιφανειακά καθώς το ενδιαφέρον τους προσελκύει η λατρευτή οθόνη της τηλεόρασης. Τίποτα δεν μπορεί να τραβήξει την προσοχή τους πραγματικά παρά μόνο η διακοπή μετάδοσης του προγράμματος της τηλεόρασης. Η τηλεόραση δεν είναι ένα πραγματικό αντικείμενο, η οθόνη είναι το άνοιγμα της σκηνής, όπου οι χαρακτήρες κοιτάζουν άκαμπτα προς το κοινό, ακόμα και όταν μιλούν ο ένας στον άλλον. Όταν έμαθα ότι η Διακοπή για τεχνικούς λόγους θα δημοσιευτεί στην Ελλάδα, ξαφνικά με κατέκλυσαν πολλές μνήμες. Όχι βέβαια ταξιδιωτικές, γιατί δυστυχώς δεν έχω ακόμα επισκεφτεί την πατρίδα σας. Θυμήθηκα τα παλιά, τις ώρες των αρχαίων ελληνικών στο γυμνάσιο, τα δακτυλικά εξάμετρα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας που διαβάζαμε με μέτρο και τα μεταφράζαμε κομπιάζοντας στην αρχή και αργότερα νεράκι χάρη στην αυστηρότητα του καθηγητή. Θυμήθηκα την ποίηση τον Όμηρου. Θυμήθηκα τους μεγάλους τραγικούς, τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη. Παρουσιάζω λοιπόν στον έλληνα αναγνώστη με ευχαρίστηση αλλά και αγωνία την κωμωδία μου. Η Διακοπή για τεχνικούς λόγους γράφτηκε το 1970 και είναι το τρίτο έργο μου που ανέβηκε στη σκηνή. Το έγραψα κάτω από μια ψυχική διάθεση όλο πίκρα: μελαγχολούσα με όσα καταλάβαινα, στα μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα και στις στενότερες ή ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, για τη φθορά των ανθρώπινων σχέσεων, για την ελάττωση της ευθύνης που νιώθει ο καθένας για τον διπλανό του, για τον εγωισμό, για την εσωστρέφεια, για την επιφανειακότητα των συναισθημάτων, για την ερημιά των κενών –χωρίς περιεχόμενο– λέξεων, και για την έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος. Και πώς γεννήθηκε παρ’ όλα αυτά από τέτοια βιώματα μια κωμωδία;