Ο ΟΥΛΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για την Μικρασιατική Εκστρατεία στην στρατιωτική και πολιτική της όψη. Τα περισσότερα περιέχουν κατά κανόνα διαξιφισμούς καί άντι-παραθέσεις όχι μόνο στο γενικό πλαίσιο των Βενιζέλου/ Κωνσταντίνου, αλλά και στο επίπεδο στρατιωτικών ηγετών και πολιτικών υπευθύνων. Μία αξιοπρόσεκτη εξαίρεση είναι το παρόν βιβλίο. Ο συγγραφέας συμμετείχε ως απλός πολεμιστής και υπέστη όλες τις κακουχίες μέχρι και την τελική αιχμαλωσία, μόλις διαφεύγοντας τον θάνατο. Πουθενά δεν υπάρχει πικρία, μεμψιμοιρία, παράπονο ή οργή προς συμπολεμιστές και ανωτέρους του. Αναγνωρίζει σε όλους τον κοινό αγώνα, την κοινή αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων και της τελικής καταστροφής. Η αφήγησή του αρχίζει με την εκπαίδευση και υπηρεσία του στο Αφιόν Καραχισάρ τον χειμώνα και άνοιξη του 1921/22. Κορυφώνεται το πρωινό της 13ης Αυγούστου 1922, όταν οι πρώτες τουρκικές οβίδες πέφτουν στην πόλη, για να καταλήξει στην υποχώρηση, την καταστροφή και την αιχμαλωσία.