Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες.

Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά Το όνοµα του ρόδου, το οποίο καθιέρωσε τον Ουµπέρτο Έκο ως έναν από τους σηµαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, το πολυαναµενόµενο Κοιµητήριο της Πράγας αποδεικνύει ότι το ταλέντο του ιδιοφυούς Ιταλού διανοούµενου παραµένει αστείρευτο.

• Μεταφράζεται σε 40 γλώσσες.
• Mόνο στην Ιταλία, έφτασε στην 9η έκδοση και ξεπέρασε τα 650.000 αντίτυπα σε δυο μήνες.
• Μόλις 4 ημέρες μετά την κυκλοφορία του, άγγιξε την 370ή χιλιάδα.

"Έγραψα ένα μυθιστόρημα. Και το μυθιστόρημα, σε αντίθεση με το δοκίμιο, δεν καταλήγει σε συμπεράσματα αλλά φέρνει στο φως αντιφάσεις. Έτσι λοιπόν, παρουσίασα τη γέννηση και την ανάπτυξη του αντισημιτισμού. Με ενδιέφερε να διηγηθώ πώς μέσα από τη συσσώρευση αυτών των στερεοτύπων δημιουργήθηκαν τα «Πρωτόκολλα». Ο αναγνώστης πρέπει να καταλάβει ότι τίποτε απ’ αυτά δεν ήταν αλήθεια. Ότι όλα ήταν ένα κατασκεύασμα. Γνωρίζω καλά ότι μπορεί να υπάρξουν αμφιβολίες. Αλλά η πρόθεσή μου ήταν να δώσω μια γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη. Και πιστεύω ότι του έχω δώσει όλα τα κλειδιά για να καταλάβει το μήνυμά μου."

Ουμπέρτο Έκο

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο Έκο είναι ένας θεματοφύλακας του πολιτισμού, ένας άνθρωπος που χειρίζεται ιστορίες και πλοκές, φαντασία και αληθινούς χαρακτήρες με σκέψη, αυτοπεποίθηση και ευθυμία. Ακόμα κι έτσι, στο τέλος του μυθιστορήματος ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ, μια ερώτηση έρχεται να βασανίσει το μυαλό του αναγνώστη: «Μα, Θεέ μου, πώς γίνεται να ζει κανείς σ’ έναν κόσμο αυτοκαταστροφικό;»
IL RIFORMISTA

Όπως σε όλα τα βιβλία του Ουμπέρτο Έκο, έτσι και στο ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ πραγματοποιείται ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο και στην ανθρώπινη ψυχή, ένα ταξίδι που ο αναγνώστης θα πρέπει να παρακολουθήσει με σοβαρότητα, αν θέλει πραγματικά να εισχωρήσει στις μύχιες σκέψεις του σκοτεινού ήρωά του.
IL TIRRENO

Πρόκειται για ένα βιβλίο που καθηλώνει τον αναγνώστη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Τώρα το μόνο που μένει είναι να απαντηθεί η ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό: «Ποιος είναι τελικά ο Ουμπέρτο Έκο;» ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ δίνει μερικές ενδείξεις. Ανατρέχουμε στις σελίδες. Τα μυστήρια δεν υπάρχουν, ή, καλύτερα, πίσω από τα μυστήρια υπάρχει το ασυνάρτητο παραλήρημα μερικών ανισόρροπων. Η μυστικότητα είναι μύθος. Δεν υπάρχουν μυστικά κρησφύγετα. Η πλοκή είναι απλή επινόηση ενός υγιούς μυαλού. Και η υπόθεση δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο την κατάλληλη στιγμή.
IL GIORNALE