"... Τα τραγούδια αυτά κρύβουν μέσα τους την, από καιρό χαμένη στους μουσικοθεατρικούς χώρους της επιθεώρησης και της οπερέτας, ευαισθησία του κοινού της εποχής. Μιας εποχής κατά την οποία κυριαρχούσαν η συναισθηματική φτήνια, η εύκολη συγκίνηση και η φυγή από την πραγματικότητα. Δεν εννοώ, βέβαια, τη φυγή εκείνη που πραγματοποιείται μέσα από μια διαδικασία υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας, υψηλής αισθητικής συγκίνησης, μέσα από το ήθος μιας αληθινής και σπάνιας τέχνης. Ούτε την απόδραση εκείνη που σε απεγκλωβίζει από την φυλακή και το μίζερο χώρο της ζωής και σε ταξιδεύει στον ελεύθερο χώρο και στη μαγεία της τέχνης. Εννοώ την εύκολη αποδοκιμασία και άρνηση της ζωής που καταφεύγει στο χώρο εκείνο της ανούσιας και ευτελούς διασκέδασης, που σκόρπιζε με αφθονία τότε το τραγούδι..."