Οι γυναίκες του μύθου, Ευρυδίκη, Πηνελόπη, Μήδεια, παρελαύνουν στην ποίηση και τη ζωγραφική του Εγγονόπουλου, ενώ οι ηρωίδες του Δεκαήμερου του Βοκκάκιου παριστάνονται εκθαμβωτικά ωραίες και τραγικές, από τους Προραφαηλίτες ζωγράφους Millais, Hunt και Σπάρταλη. Στις σελίδες του Ημερολογίου και στους λίγους πίνακες της νεαρής Ρωσίδας Marie Bashkirtseff, που έζησε και πέθανε στη Γαλλία, διαφαίνονται οι απόψεις της για την τέχνη, αλλά κυρίως η ανησυχία της για την έλλειψη ελευθερίας και καλλιτεχνικής εκπαίδευσης των γυναικών στα μέσα του 19ου αιώνα, που τις εμποδίζει να ανταγωνιστούν τους ομότεχνούς τους άντρες. Η Bourgeois, μία από τις μεγαλύτερες γλύπτριες του 20ού αιώνα, με τις συνθέσεις της ξορκίζει τα τραύματα της παιδικής της ηλικίας και η Καναγκίνη, με τις κατασκευές και τα περιβάλλοντα που δημιουργεί, προσδίδει τελετουργικό χαρακτήρα στις καθημερινές οικιακές ασχολίες. Στο κείμενο που σχετίζεται με τις σύγχρονες εικόνες σωμάτων, διαπιστώνονται αλλαγές στην αναπαράσταση των φύλων, ως συνέπεια των βιολογικών και πολιτιστικών δεδομένων που οφείλονται τόσο στις επιστημονικές έρευνες όσο και στις φεμινιστικές θεωρήσεις, με την εισαγωγή του όρου του κοινωνικού φύλου σε αντιπαράθεση με την έννοια του βιολογικού φύλου.