ΠΕΖΟΣ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Περπατώντας στην πόλη δημιουργούμε τις δικές μας ιστορίες και αφηγήσεις -βλέμματα, συναπαντήματα, νύξεις, υπαινιγμούς, μέσα από σιωπές, ήχους, βόμβους, μυρωδιές, ομιλίες-, που συνδέονται με τις ιστορίες των άλλων περιπατητών, των έτερων και διαφορετικών. Γιατί όλοι μας μετέχουμε σε πολλές ταυτότητες. Ο πεζός χαράζει τον προσωπικό του χώρο στην πόλη, η οποία απλώνεται εμπρός του ως κείμενο, τον «ερμηνεύει». Ο πεζός διεκδικεί και ερμηνεύει τον χώρο με το περπάτημα, με αργά βήματα ο βαδιζομανής χορογραφεί, διαβάζει την ανισόπαχη καλλιγραφία του αστεακού κειμένου, γράφει τον χώρο με τα βήματά του. Η αργή κίνηση έχει κάτι το μεγαλειώδες. Έτσι, όποιος επιλέγει να βαδίζει είναι ένας μικρός επαναστάτης, αποτίει φόρο τιμής στην αμεριμνησία, στην αργή χρονοφαγία σε έναν κόσμο που τρέχει με υψηλές ταχύτητες. Η οδοιπορία συνιστά ιδιωτικό τρόπο διάθεσης του χρόνου και το ανά χείρας βιβλίο ένα εγκώμιο στην τέχνη του βαδίσματος.