ΑΠΑΝΤΑ 2

ΕΠΙ ΤΗ ΕΞΟΔΩ ΤΟΥ ΑΓΑΘΩΤΑΤΟΥ ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ: Για να παρηγορήσει τον εαυτό του, όπως λέει ο ίδιος, ο Ιουλιανός καταγράφει τις σκέψεις του με αφορμή την απομάκρυνση από το αξίωμά του τού φίλου του Σεκούντου Σατουρνίνου Σαλούστιου. ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΩ ΔΗΜΩ: Επιστολή του Ιουλιανού προς τους Αθηναίους λίγο πριν από τη σύγκρουσή του με τον Κωνστάντιο. ΘΕΜΙΣΤΙΩ ΦΙΛΟΣΟΦΩ: Επιστολή του Ιουλιανού προς τον φιλόσοφο Θεμίστιο, όπου εκθέτει τις απόψεις του για τη διακυβέρνηση, το πρότυπο του βασιλιά κ.λπ. ΠΡΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΚΥΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΩΣ ΚΥΝΙΣΤΕΟΝ ΚΑΙ ΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩ ΚΥΝΙ ΜΥΘΟΥΣ ΠΛΑΤΤΕΙΝ: Απευθυνόμενος προς τον κυνικό Ηράκλειο, ο Ιουλιανός ερωτά αν οι μύθοι ταιριάζουν με τη φιλοσοφία των κυνικών. Εγκώμιο των πρώτων κυνικών φιλοσόφων και επίκριση των συγχρόνων του συγγραφέα. ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ: Ύμνος στη φρυγική θεότητα Κυβέλη και αναφορά στην εισαγωγή της λατρείας της στην Ιταλία. Ερμηνεία του μύθου της Κυβέλης. Ο Ιουλιανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 331 μ.Χ. Σπούδασε στη γενέτειρά του, στη Νικομήδεια και στην Αθήνα και ασπάστηκε τις ιδέες του Νεοπλατωνισμού. Στο βραχύ διάστημα κατά το οποίο βρέθηκε στον θρόνο του Βυζαντίου (από το 361 έως το 363 οπότε πέθανε μετά από τραυματισμό του σε εκστρατεία κατά των Περσών) η πολιτική του στον τομέα της θρησκείας -πολιτική οφειλόμενη στη λατρεία του για τα αρχαία γράμματα και στην έλξη που του ασκούσαν τα μυστήρια των ανατολικών δογμάτων- ευνόησε κάποιαν αναβίωση ειδωλολατρικών ιδεών και εκδηλώσεων, κίνηση που έσβησε μαζί με τον ίδιο και τον συνέδεσε με το ιστορικό παρώνυμο αποστάτης και με το ανάθεμα των χριστιανών. Από τις πλέον ενδιαφέρουσες και αμφιλεγόμενες ιστορικές προσωπικότητες, ο Ιουλιανός αποτύπωσε τις ιδέες του στις πραγματείες, τους λόγους και τις επιστολές του, για να τύχει αντικειμενικότερης αποτίμησης πολύ μετά την εποχή του, στα χρόνια του Διαφωτισμού.