ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΦΤΩΧΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η Εκκλησία σήμερα είναι η ικανότητα να γιατρέψει τις πληγές και να θερμάνει τις καρδιές των πιστών, η προσέγγιση, η εγγύτητα. Η Εκκλησία ορισμένες φορές κλείνεται σε μικρά πράγματα, σε μικρές εντολές. Το πιο σημαντικό όμως είναι η πρώτη αγγελία: «Ο Ιησούς Χριστός σε έσωσε!». Οι λειτουργοί της Εκκλησίας πρέπει να είναι, πριν από όλα, λειτουργοί της ευσπλαχνίας. Εγώ έχω μία δογματική βεβαιότητα: ο Θεός βρίσκεται στη ζωή κάθε ανθρώπου. Ο Θεός είναι στη ζωή καθενός. Ακόμα και αν η ζωή ενός ανθρώπου υπήρξε αποτυχία, αν καταστράφηκε από ελαττώματα, από τα ναρκωτικά ή από οτιδήποτε άλλο, ο Θεός είναι μαζί του. Μπορούμε και πρέπει να τον αναζητήσουμε σε κάθε ανθρώπινη ζωή. πάπας Φραγκίσκος Η απλότητα του βίου και η υπέρ των φτωχών διδασκαλία, αξεχώριστα μεταξύ τους, τα οποία εκτιμούν οι άνθρωποι, πιστοί και μη, στον πάπα Φραγκίσκο, δεν είναι πολιτική, δεν είναι διπλωματίες, δεν είναι επικοινωνιακά τερτίπια, πολύ περισσότερο όμως δεν είναι κάποια δική του επινόηση ή προσωπική ανακάλυψη. Είναι η αιώνια διδασκαλία της Εκκλησίας, όσο και αν η ζωή των μελών της δεν συμμορφώθηκε πάντα με αυτή. Η Εκκλησία του εκουσίως πτωχεύσαντος Θεού δεν μπορεί παρά να είναι μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών. Αυτή είναι η φυσική στάση κάθε ανθρώπου που πήρε κάποτε την απόφαση να ζήσει τη ζωή του ως μαθητής του Χριστού, ο οποίος γεννήθηκε από μια φτωχή Εβραιοπούλα σε ένα παχνί, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. Έτσι έζησε, έπραξε, δίδαξε και ο π. Χόρχε Μπεργκόλιο όταν ήταν στην Αργεντινή, με τον ίδιο τρόπο ζει, ενεργεί και διδάσκει και τώρα από την έδρα της Ρώμης, ως προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας, έχοντας διαλέξει ως όνομά του, μόνος της στην ιστορία της παποσύνης, το όνομα του αγίου των φτωχών. Από το επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη