Το διασημότερο, ίσως, ποιητικό έργο του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού, οι Ελεγείες του Ντουίνο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Μαρίας Τοπάλη. Οι Ελεγείες του Ντουίνο δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1923, την ίδια χρονιά με την... Περισσότερες Πληροφορίες
Το διασημότερο, ίσως, ποιητικό έργο του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού, οι Ελεγείες του Ντουίνο του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Μαρίας Τοπάλη. Οι Ελεγείες του Ντουίνο δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1923, την ίδια χρονιά με την Έρημη Χώρα του Τ.Σ. ΄Ελιοτ. Η συγγραφή τους ξεκίνησε το 1912 στο κάστρο του Ντουίνο, στις ακτές της Αδριατικής, και ολοκληρώθηκε μετά από πολλές περιπέτειες δέκα χρόνια αργότερα, στο ελβετικό Μυζό. Η υπό έκδοση ελληνική μετάφραση είναι εκτενώς υπομνηματισμένη με βάση την πρόσφατη βιβλιογραφία. Το επίμετρο συμπεριλαμβάνει ερμηνευτικές παρατηρήσεις του ίδιου του Ρίλκε, από σχετική επιστολή που εκείνος είχε απευθύνει στον Πολωνό μεταφραστή του.
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
Δες όλα τα βιβλία του
Login and Registration Form
Σύνδεση
Εάν είσαι ήδη εγγεγραμμένος χρήστης, παρακαλούμε συνδέσου εδώ.
Δεν έχεις λογαριασμό;