ΕΡΗΜΗΝ ΕΡΗΜΙΑ

Με συγκινήσατε που κρατάτε ακόμα, αυτό το μικρό σχόλιο του '84 για τα ποιήματά σας. Το μοτίβο δεν έχει αλλάξει και πολύ στα χρόνια, που πέρασαν από τότε. Ένας λόγος άλλοτε λυγμικός, άλλοτε ηδυσμένος αλλά πάντοτε πλήρης συναισθήματος. Η συγκίνηση τρυπώνει παντού, τόσο στα έμμετρα και ομοιοκατάληκτα όσο και στα άλλα τα πιο ελεύθερα. Ουσιαστικά δηλαδή η στάση σας, το ήθος σας ως προς την ποίηση δεν διαφέρει. Υπάρχει ένας εσωτερικός λυρισμός και μια αισθαντικότητα που δίνει τον τόνο σε όλα. Και αυτή είναι που γειώνει και ενανθρωπίζει. Διδαχθήκατε από τον Γκάτσο και τον Ελύτη, αλλά εσείς το όνειρο το θέλετε περισσότερο της αφής. Αλέξης Ζήρας Αν μου στερούσες το νερό θα ικέτευα το σύγνεφο. Αν μου έβγαζες τα μάτια θα έβλεπα με την ψυχή. Αν τέλειωνε το μελάνι θα έγραφα με το αίμα μου. Αν έλιωναν τα φτερά μου θα δανειζόμουν του αετού. Αν μου στερούσες· την Ποίηση δε θα είχα οξυγόνο· για να ζήσω.