ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΕΙΔΩΛΑ

Το παρόν βιβλίο αξιοποιεί τον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο ως εργαλείο και προτείνει την πολιτισμική ανάγνωση τριών μελετών περίπτωσης για να ανιχνεύσει, μέσα από το πρισμάτων Πολιτισμικών Σπουδών, τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η κινηματογραφική πραγματικότητα. Στη δεκαετία του 1960, η ελληνική βιοτεχνική κινηματογραφική παραγωγή βασίστηκε σε μια σειρά από ρεαλιστικές κατασκευές, στοχεύοντας στην ψυχαγωγία ενός κοινού που αναζητούσε παρηγοριά σε εκλάμψεις "αληθινής ζωής" στη μεγάλη οθόνη. Από τα μέσα της συγκεκριμένης περιόδου, ο δικαστικός κύκλος, όπως παγιώθηκε από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Νίκο Φώσκολο, το γεωμετρικό μελόδραμα ως ένα "κινούμενο φωτο-ρομάντσο" και η μαλακή ερωτική ταινία της δεκαετίας του 1970 με την κοσμοπολίτικη αισθητική της παρήγαγαν μια σειρά από "αντεστραμμένα κοσμοείδωλα"· δια μέσου της ηθικολογίας και διαφόρων συντηρητικών discourses ανέλαβαν να αναπαραστήσουν και να ερμηνεύσουν έναν κόσμο που φαινόταν ότι άλλαζε αργά αλλά σταθερά, και να παρουσιάσουν μια εκδοχή του, στην οποία η νομική, η αισθηματική και η ηθική τάξη πάντα αποκαθίστανται.