Είναι η ζωή μια τυχαία ακολουθία, που το ένα επιδρά στο άλλο; Πόσο ελεύθερη είναι η βούληση και πόσο εξαρτάται από τους άλλους; Μαθαίνει κανείς από τα λάθη του ή δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά; Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, τόσο αυξάνεται η πολυπλοκότητα, μέχρι να τον ευνοήσουν οι συνθήκες να βρει μια δική του αλήθεια. Η ζωή είναι ένας μεγάλος αγώνας και ο κόσμος το τερέν. Πόσο κοντά στο όνειρο μπορεί να φτάσει η πραγματικότητα; Μπορούν οι σκέψεις να γίνουν κίνητρα και να οδηγήσουν στην ευτυχία; Να επηρεάσουν τις συνθήκες της καθημερινότητας και τον χαρακτήρα μας;

 

Άλλοι το λένε κάρμα, άλλοι τυχαίο... Το σίγουρο είναι όμως πως όλες οι έννοιες που προσπαθούν να εξηγήσουν 

γιατί δύο άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί είναι, λίγο ως πολύ, ασαφείς. Εφευρέθηκε κι η έννοια έρωτας, 

να εξηγήσει την έλξη αυτή, όμως, αντί να ξεμπερδέψει τα πράγματα, τα μπέρδεψε ακόμα περισσότερο, τα έκανε ακόμα πιο ασαφή. Γιατί αυτή η ασαφής έννοια, του έρωτα, υπερβαίνει τη λογική και την πολεμά. Είναι μια έλξη κυρίως σεξουαλική, την οποία ωστόσο η κοινωνία μεταμόρφωσε σε ποιητική για να σκεπάσει τα αρχέγονα ένστικτά της. Υποτιμήθηκε έτσι αυτή η υπέροχη αίσθηση, η μόνη ζωντανή κι αληθινή, για να ξεχωρίσει τον άνθρωπο από τα ζώα. Και για να βοηθήσει την κοινωνική δομή να υπακούει στην εξουσία. Γιατί σεξουαλικά ελεύθερος θα πει γενικά ελεύθερος, κι αυτό δε βολεύει την εξουσία.