Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΥΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

(…) Ωστόσο, για το σουρρεαλιστικό κίνημα η ανατροπή δεν έχει μια στενή κοινωνικοοικονομική έννοια, όπως θα νοείτο με καθαρά μαρξιστικούς όρους, δηλαδή ανατροπή των ξεπερασμένων καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων και οικοδόμηση νέων σοσιαλιστικών. Οντολογικά οι ενστάσεις και οι προτάσεις του είναι πολύ πιο βαθιές και ριζικές, θα έλεγε κανείς ουτοπικές. Και υπ’ αυτή την έννοια έχουν κάποιες διαφορές από τη μαρξιστική προσέγγιση της κοινωνικής μεταβολής. (…) (…) Από αυτή την οπτική η δυναμική της ανατροπής αντλεί κι εμπλουτίζεται ακατάπαυστα, αλλά έως ένα βαθμό και ακαθόριστα, από τον λεγόμενο «εσωτερικό άνθρωπο», στην ευρύτερη έννοια του όρου. Δεν προσδιορίζεται ούτε επαναπαύεται σε μια ντετερμινιστική βεβαιότητα σχετιζόμενη κυρίως με αλλαγές εξωτερικών συνθηκών. Τον πρώτο ρόλο τον έχουν τα «εσωτερικά βάθη» του ανθρώπου και οι δυνάμεις που αναδύονται απ’ αυτά, καθώς βέβαια συνειδητοποιούνται και ωθούνται να διευρύνουν τις δημιουργικές δυνατότητές του μέσα στο «εδώ και τώρα» (συγχρονικά) ή σε συνδυασμό με υπάρχουσες ιστορικοκοινωνικές τάσεις που κατατείνουν σε αλλαγές (διαχρονικά). (…) (…) Η ανατρεπτική αναζήτηση του σουρρεαλισμού περιέχει άλμα πέρα από την ορθολογικότητα και τη συγκεκριμένη πεζή πραγματικότητα. Άλμα εκπλήξεων, απρόσμενων συναντήσεων, ονειρικών πίστεων σ’ έναν άλλο τρόπο θέασης, αντίληψης και κατασκευής του κόσμου. (…)