ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΖΗΣΑΜΕ

"Το βιβλίο που κρατάτε στη χέρια σας αφηγείται την ιστορία της γνέτειράς μου, του Ασπρόπυργου, κατά τα δύσκολα χρόνια της κατοχής και ειδικότερα του εμφυλίου πολέμου, που 'αφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στην κοινωνία μας και ιδιαίτερα στην οικογένιεα της μητέρας μου. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας άοκνης προσπάθειας που διήρκεσε επτά χρόνια, τα οποία μεταφράζονται σε εκατοντάδες ώρες συνεντεύξεων, έρευνας και καταγραφής. Πολλές από τις συνεντεύξεις έγιναν χρονικά στην <<κόψη του ξυραφίου>>, καθώς άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας που έζησαν τα γεγονότα και μου τα διηγήθηκαν, έφυγαν λίγο μετά τις συναντήσεις μας από τη ζωή. Οι απομαγνητοφωνήσεις των συνεντεύξεων, ωστόσο, ήρθαν για μένα να του ξαναδώσουν ζωή τους έδωσαν και πάλι φωνή για να μιλήσουν για όσα δεν πρέπειι να ξεχαστούν, για όσα δεν πρέπει να ξαναβιώσει ο τόπος." Ο Σεραφείμ Τσόκας, με αφορμή την δολοφονία του παππού του Σεραφείμ Καμπόλη και της γιαγιάς του Κλειούς από το ΕΑΜ το 1944, ανατέμνει με νέα στοιχεία ία ιστορική περίοδο όπου το σκότος επικράτησε του φωτός. Όπως σημειώνη χαρακτηριστικά στον πρόλογό του: Επιθυμία και ευχή μου είναι να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά και σε καμία μορφή, ότι συνέβη. Για να μην ακουστούν ξανά οι στίχοι του Άγγελου Σικελιανού: <<Αχ, πώς το πάθαν τούτο τα παιδιά μας; Αδέλφια να σκωτώνουνε τ αδέλφια!... Τα παιδιά μου να σφάζουν τα παιδιά μου!>>