Ξεσκονίζοντας τη λήθη από τη μικρή ζωή των ανθρώπων που ζουν στην πρώτη και τη δεύτερή της πατρίδα και φέρνοντας στη μνήμη πρόσωπα, γεγονότα, και καταστάσεις, η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά, στις ιστορίες που μας αφηγείται στο καινούργιο της βιβλίο, ανακαλύπτει η ίδια για πρώτη φορά την πικρή αλήθεια: ο δρόμος για την επιστροφή έχει κλείσει.
Έτσι, απαλλαγμένη από τη μυθοποίηση στοιχείων, που μπορούν να δυσκολέψουν σε συναισθηματικό επίπεδο τη γραφή της, αφήνεται στη νοσταλγία της περιγραφής της "ζωής των μεταναστών", που την αφηγείται πάντα χωρίς να την ωραιοποιεί και της "άλλης ζωής", εκείνης των μακρινών συγγενών, πίσω στην πρώτη πατρίδα, και αποδέχεται την πραγματικότητα: η ονειρεμένη πατρίδα μας δεν έχει χωρικά σύνορα, η εστία μας είναι εκεί που καίει η φωτιά της καρδιάς μας.
Οι ιστορίες της, γραμμένες ισόρροπα, με νοσταλγία και ρεαλισμό, μας αγγίζουν, γιατί τελικά ανακαλύπτουμε ότι η Διονυσία δεν έφυγε ποτέ...