ΔΟΚΙΜΗ αρθρώσεως δραματικού λόγου για την Ελλάδα και για την Ευρώπη σε τρεις πράξεις. Στο έργο διαγωνίζονται άδοξα πρόσωπα με ωραία φωνή. Για ένα Κωφάλαλο Παιδί. Τριάς αγία οι Υπερασπιστές αυτού: η Νοσηλεύτρια της Αθωότητας, Πελαγία, ο το γένος Αιγύπτιος Βιγλάτορας, Θαμούς, ο Λαερτιάδης Διγενής Καθόλου Οδυσσέας. Επί της θλίψεως ομιλούν περί δημοκρατίας και για τη σωτηρία της ψυχής σχεδόν απαρηγόρητοι, περιβεβλημένοι σάκους. Στο τέρμα μια Μάνα θα δώσει τη μάχη. Αγνάντια τους στέκει ο Καθηγητής Αδαμάντιος Γρόσος. Πνεύμα του Αντιδίκου ένα δηλητηριώδες αμφίβιο που διψούσε για αίμα. Και Δύο Μέσους στην γκιόστρα θα βρεις, στραβόξυλα χωρίς ξεκάθαρη θέση. Ήσαν οι Φύλακες Χρόνος και Θάνατος. Καρβουνιάρης ο τόπος του δράματος. Στην Αττική και Πέριξ τραγουδήθηκε, ως το βασίλειο της Ουγκαρίτ και στις αρχαίες Θήβες. Μήνας μας έπρεπε Σεπτέμβριος. Τέλος της Τρίτης Εβδομάδας, εάν θυμάμαι καλά. Στην Πολιτεία έκαμε σκοτάδι καυτό. Δεν υπήρχε γιαλός. Και προ πολλού χαλασμένο το νεράκι για σένα.