ΕΒΡΑΙΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ

Τὸ κυρίαρχο «σύνθημα» τῆς σύγχρονης ψυχοθεραπευτικῆς εἶναι ὁ «Κατευνασμός (εὐνουχισμός) τῆς ὀργῆς». Ἡ ὀργὴ δὲν εἶναι οὔτε ψυχοπάθεια οὔτε καθ’ ἑαυτῷ μία ἀρνητικὴ συμπεριφορά. Ἐξαρτᾷται ἀπὸ τὴν αἰτία δημιουργίας της. Εἶναι μία φυσιολογικὴ ἀντίδρασι τοῦ ὀργανισμοῦ. Σὲ περιπτώσεις ἀδικίας πχ ἡ ὀργὴ εἶναι ὄχι μόνο φυσιολογικὴ ἀλλὰ καὶ ὠφέλιμη, ἀφ’ οὗ δίνει στὸ ἄτομο ἐνεργητικότητα καὶ θέλησι γιὰ δρᾶσι ὥστε νὰ προσπαθήσῃ νὰ ἀκυρώσῃ τὴν ἀδικία καὶ νὰ ἀποκαταστήσῃ τὸ δίκαιο. Τὸ Δίκαιο εἶναι σημαντικότερο ἀπὸ τήν «μὴ ὀργή», ἀπὸ τὴν Εἰρήνη δῆλα δή. Ἐὰν ὑπάρχῃ ἀδικία δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχῃ καὶ εἰρήνη. Εἶναι λελανθασμένη λοιπὸν ἡ συμβουλὴ τῶν ψυχολόγων «νὰ ἐξαλείψῃς τὸν θυμό σου», ἔτσι γενικὰ καὶ ἀόριστα. Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ θυμώσουμε μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε γύρῳ μας; ΑΥΤΑ εἶναι τὰ νοσηρὰ καὶ ΟΧΙ ὁ θυμός μας! Ἂν δὲ θυμώσουμε σημαίνει ὅτι εἴμεθα καὶ ἐμεῖς νοσηροί! Συνεχῶς «σκαρφίζονται» οἱ ψυχολόγοι νέους γελοίους ὅρους τοῦ τύπου «διαχείρισι θυμοῦ», «ἐχθροπάθεια» (ἂν ἔχῃς ἐχθρὸ δῆλαδὴ νὰ μὴν τὸ παραδεχθῇς;), «διπολικός», «κοινωνικοπαθής» (sociopath) -γιὰ ὅποιον δέν «προσαρμόζεται» στὴ συγκεκριμένη κοινωνία ποὺ δημιουργοῦν