Μετά τον Υγρό Θάνατο τις Βουβές Κραυγές και το Ένοχο Παρελθόν,  η μοναχική και απρόβλεπτη ντετέκτιβ Βέρα Στάνχοουπ καλείται να διαλευκάνει άλλη μια σκοτεινή υπόθεση…

 

Στο απομονωμένο αγροτόσπιτο Μπέικι της βόρειας Αγγλίας συναντιούνται τρεις εντελώς διαφορετικές γυναίκες για να ολοκληρώσουν μια περιβαλλοντική μελέτη· τρεις γυναίκες που γνωρίζουν πολύ καλά τι θα πει προδοσία…

 

Ένα βράδυ η Ρέιτσελ, η αρχηγός της αποστολής, ανακαλύπτει με τρόμο το πτώμα της φίλης της, της Μπέλα Φέρνες, στην αποθήκη δίπλα στο αγροτόσπιτο. Απ’ ό,τι φαίνεται πρόκειται για αυτοκτονία –μια ετυμηγορία που η Ρέιτσελ αρνείται να δεχτεί.

 

Σύντομα όμως ανακαλύπτεται άλλο ένα πτώμα και μπαίνει στο παιχνίδι η αντισυμβατική ντετέκτιβ…

 

Η Μπέλα είχε οργανώσει την αυτοκτονία της εξίσου αποτελεσματικά με οτιδήποτε άλλο έκανε στη ζωή της. Κρεμόταν από μια θηλιά που είχε φτιάξει με ένα ανθεκτικό νάιλον σκοινί… Φυσικά υπήρχε σημείωμα. Η Μπέλα είχε μεριμνήσει και γι’ αυτό. Απευθυνόταν στη Ρέιτσελ και της ζητούσε συγγνώμη που αναγκάστηκε να βρει εκείνη το πτώμα. Στην πραγματικότητα, όμως, το σημείωμα δεν εξηγούσε τίποτα για την αυτοκτονία. Απλώς έλεγε ότι δεν άντεχε άλλο…  

 

…Όταν είδε την Μπέλα να κρέμεται, η Ρέιτσελ –που αναγνώρισε τη μεταξωτή μπλούζα, την προσεγμένη περμανάντ, το κραγιόν, αλλά δεν έβλεπε την πραγματική Μπέλα, γιατί ποτέ δεν την είχε δει τόσο ακίνητη στη ζωή της– ένιωσε έξαλλη. Ήθελε να σκαρφαλώσει στα δεμάτια και να αρχίσει να χαστουκίζει το χλωμό, νεκρό πρόσωπο. Γιατί η Μπέλα ήταν φίλη της. Με ποιο δικαίωμα λοιπόν έκανε κάτι τέτοιο χωρίς πρώτα να το συζητήσει μαζί της…