ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ

Την 1 Νοεμβρίου 1755, στις 9.20 π.μ., ανήμερα των Αγίων Πάντων για τους Καθολικούς, ένας σεισμός, σήμερα υπολογίζεται ότι ήταν της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Richter, και το τσουνάμι που ακολούθησε, σκότωσαν 100.000 κατοίκους της Λισαβόνας, δηλαδή το μισό πληθυσμό της ή το 1/3 των κατοίκων της, τότε, Πορτογαλίας. Η Λισαβόνα ισοπεδώθηκε, σε μία άνευ προηγουμένου για τους ιστορικούς χρόνους φυσική καταστροφή, που συγκλόνισε την Ευρώπη και ήταν η αιτία για έντονες φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις για την ύπαρξη ή μη Θείας πρόνοιας στον κόσμο, για τα αίτια των ανθρώπινων δεινών και την ερμηνεία αυτών. Μέσα στη θύελλα θέσεων και αντιθέσεων που ακολούθησε πλήθος ερωτημάτων τέθηκαν και τα οποία αμφισβητούσαν ευθέως τους απολογητές του Θεού όπως Τον παρουσίαζε η κυρίαρχη μεσαιωνική εκκλησιαστική εξουσία, ενώ καταργήθηκαν και τα Τάγματα των Ιησουιτών.