Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

200 περίπου χρόνια προτού το πρώτο ατµόπλοιο οργώσει τις θάλασσες του κόσµου, τότε δηλαδή που θεός των ναυτικών ήταν ο άνεµος, ζούσε ένας σπουδαίος καπετάνιος. Οι θαλασσινοί τού είχαν δώσει το όνοµα "Ο Πειρατής των Επτά Θαλασσών", γιατί στη ναυτοσύνη σαν κι αυτόν άλλον δεν είχαν ξαναδεί και, µάλλον, ούτε υπήρξε και άλλος! Αυτός, λοιπόν, ο φοβερός πειρατής είχε βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει τον πολυτιµότερο θησαυρό από όλους τους θησαυρούς της Γης... Χρόνια πολλά ταξίδεψε στις θάλασσες του κόσµου και, τελικά, τον βρήκε... Όµως, παρότι τον ανακάλυψε, µαζί του δ...

Παράξενα βράδια σκισμένα τετράδια Μια φάλτσα η ζωή μου μπαλάντα. Το νόημα χάνω, ανοίγω το πιάνο Μα είναι ξεκούρδιστο πάντα.

Όταν καταλάβουμε της Αγάπης το Α, το Α θα γίνει η Αρχή και η Αλήθεια για ν' αναστήσει τη μνήμη, να βγει από το κύτταρο ένας νέος Ανθός Αγάπης! Κ. Κ.

Ο συγγραφέας ασχολείται με την επιστολογραφία, πολιτισμικό στοιχείο άλλων εποχών που στις μέρες μας τείνει να εκλείψει. Το βιβλίο του κ. Θεοδώρου μάς δίνει το έναυσμα να θυμηθούμε την παλιά αυτή τέχνη της επιστολογραφίας, μια αχτίδα φωτός στη σύγχρονη και βιαστική εποχή μας. Ταυτόχρονα, μέσα από την αλληλογραφία που παρουσιάζει σκιαγραφείται και η Ελλάδα των δεκαετιών 1950-1960, από την οποία πολύ απέχουμε, όχι μόνο χρονικά αλλά και πολιτισμικά: μετανάστευση, αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον, νοσταλγία για την πατρίδα. Ακόμη, παρουσιάζεται η ελληνική κοινωνία που αρχίζει να σ...

Μεγάλο πράγμα να νιώθεις την ανάγκη να εκφράσεις στο χαρτί ορμές και συναισθήματα που στροβιλίζουν τον εσωτερικό σου κόσμο. Μεγάλο και με αρκετή ανασφάλεια το τόλμημα, όταν μάλιστα επιχειρείται μέσω του έμμετρου λόγου. Ο "ποιητής" είναι αναγκασμένος να ακροβατεί συνέχειασε δύσβατα, απόκρημνα και κακοτράχαλα μονοπάτια με τον κίνδυνο να βρεθεί ξαφνικά στο κενό που παραμονεύει δίπλα του.

Ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα. Σε ταξιδεύει. Σε ζαλίζει. Σε τρομάζει. Σε γλυκαίνει. Σε αποπροσανατολίζει. Σε αρρωσταίνει. Σε απελευθερώνει. Σε αναζωογονεί. Σε διαλύει. Σε τρελαίνει. Σε κάνει ευτυχισμένο. Σε κάνει δυστυχισμένο. Και, κάποιες φορές, σε σκοτώνει. Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα. Σε ξαγρυπνάει. Σε προκαλεί. Σε αρμενίζει. Σε ταρακουνάει. Σε αιχμαλωτίζει. Σε γοητεύει. Σε πικραίνει. Σε ξοδεύει. Σε υπνωτίζει. Σε φοβίζει. Σε κάνει ευτυχισμένο. Σε κάνει δυστυχισμένο. Και, κάποιες φορές, σε πνίγει.

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκε και διαμορφώθηκε η συλλογή των βιβλίων που συγκροτούν την Παλαιά Διαθήκη, καθώς και η παρουσίαση του περιεχομένου των επιμέρους έργων της, του πολιτικοκοινωνικού και πολιτιστικού πλαισίου μέσα στο οποίο έζησαν οι συγγραφείς τους, της πορείας σύνθεσης και ένταξής τους στη συλλογή και των θεολογικών προσεγγίσεων που αναπτύσσουν, αποτελούν τα κυριότερα θέματα του παρόντος βιβλίου. Στόχος του είναι να καταστήσει δυνατή σε κάθε ενδιαφερόμενο την πρόσβαση στο περιεχόμενο και την κατανόηση του μηνύματος του μοναδικού ίσως έργου της παγκόσμ...

Τα Αμπελάκια Θεσσαλίας, η Μακρινίτσα Πηλίου, το Νυμφαίο Φλωρίνης, η Οία Σαντορίνης, το Πάπιγκο Ζαγορίου και ο Πάνορμος Τήνου αποτελούν τις έξι κοινότητες, τα έξι μοναδικά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, σε έξι διαφορετικά φυσικά περιβάλλοντα. Τα έξι αυτά ζωντανά μνημεία που έβαλαν, επιτυχώς, σαν στόχο τους "ένα μέλλον για το παρελθόν", παρουσιάζουν οι Εκδόσεις Μίλητος στο ιστορικό αυτό λεύκωμα. Ένα μέλλον που είναι σήμερα παρόν και απτή απόδειξη επιτυχίας. Γυρνώντας τις πλάτες στην αυτάρεσκη μοναξιά της ιδιαιτερότητάς τους, "των Ελλήνων οι Κοινότητες" στράφηκαν στη δυ...

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, συνε...

Κασετινά με δύο από τα μεγαλύτερα έργα του κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη. ... Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπω...

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, σ...

...Ως εδώ ή ως αιδώ; Ως εδώ (μπορεί και ως αιδώ)για τα όσα μέχρι τώρα έγραψα ή ως εδώ για τα όσα άντεξα; Ως αιδώ (ή σωστότερα ως αιδώς)για τα όσα τόλμησα να κάνω ή για τα όσα έκανα; Ως αιδώ για τα όσα δεν θέλησα να ανεχτώ ή για τα όσα χωρίς αιδώ θέλησα και ανέχτηκα; Παλαιόθεν, πάντως, η ποίηση αποτελούσε την καταφυγή μου. Το μέσον που εξισορροπούσε την αντίφαση της κατά καιρούς καθημερινότητας μου. Από την εποχή που έγραφα "εφηβικά τετράδια" και συμπλήρωνα κάποιο "ερωτικό λεύκωμα", μέχρι που συνειδητοποίησα πως οι "σπονδές ασπονδύλων" ξορκίζουν τη χαμένη ραχ...

Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσα κάτω από το σπίτι της και πάλι δεν τόλμησα ν' ανέβω. Μπήκα σ' όλα τα καφενεία με τ' αχνισμένα τζάμια, τα χνώτα και τις πυρωμένες θερμάστρες, στάθηκα για κάμποση ώρα με μια τρελή επιθυμία μπροστά στο καπελάδικο με την ξύλινη μόστρα βαμμένη παλιό κίτρινο, μα δεν έλεγα να γλιτώσω από κείνο το ανέμισμα των μαλλιών της που στραφτάλιζε στα μάτια μου με όλο το κόκκινο εβραίικο χρώμα. Η Θεσσαλονίκη με βούλιαζε στη μελαγχολία και πήρα το τραίνο για τη Φλώρινα.

Σαν σήμερα ξημέρωσε το χτές. κι ήρθες εσύ κριτής κι επίσης όνειρο δίχως ρίζες,σώμα διάτρητο από πατημασιές απ' το υγρό ξεσηκωμένες χώμα, χαμένος δρόμους να φωτίσεις.

Τα θεατρικά έργα δεν είναι μόνο για να μας διασκεδάζουν! Πρέπει ταυτόχρονα με τη ψυχαγωγία που παρέχουν και να μας διδάσκουν! Αν αυτό που διδάσκουν είναι σωστό ή λάθος, αυτό θα έρθει να το δείξει το πλήρωμα του χρόνου, δηλαδή το κατά πόσο επίκαιρο και διαχρονικό με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να παραμένει ένα έργο. Τα τρία θεατρικά έργα αυτού του βιβλίου δεν γράφτηκαν την ίδια εποχή, διαδοχικά το ένα μετά το άλλο ως τριλογία, αλλά σε μια μεγάλη χρονική περίοδο είκοσι ετών, που κατά τη διάρκειά της μεσολάβησαν και άλλα θεατρικά έργα που έγραψε ο συγγραφέας καθώς και πάρ...

Πολύ συχνά έχω την εντύπωση πως ο Θοδωρής Αθερίδης δεν είναι ένας ηθοποιός που γράφει, αλλά ένας παραμυθάς γραφιάς, που χειρονομεί και αρθρώνει κείμενα. Θέλω να πω πως κατάγεται από τη γραφή που είναι σύστημα, κώδικας συμβόλων και όχι, όπως η υποκριτική μιμητικός κώδικας. Αν και τα δύο χρειάζονται ως προϋπόθεση μια έντονη κοινωνικότητα και μια έμφυτη περιέργεια. Ούτε συγγραφέας ούτε καλλιτέχνης δεν γίνεσαι, αν δεν έχεις την όρεξη του ειδέναι κι αν δεν ναρκώνει το άλγος του ζην με δοκιμές εν φαντασία και λόγο, όπως με οδύνη ορίζει την ποιητική ζωή ο Καβάφης. Ο Αθερίδης καλλ...